Kodeks postępowania z koniem cz. II

Sezon letni wciąż trwa, nasi zawodnicy konkurują ze sportowcami rangi europejskiej i światowej z bardzo obiecującymi wynikami – zwłaszcza jeśli chodzi o dzieci i młodzież. Jest to zatem czas, aby wrócić do tematu organizacji zawodów i stosowania kar w sytuacji naruszenia dobra konia.

Czym jest dobro konia pisałam już w poprzednim wpisie pt. Kodeks Postępowania z Koniem cz. I. Niewtajemniczonych zapraszam do jego lektury – http://blog.juliadutka.pl/2017/06/kpk-kodeks-postepowania-z-koniem-cz-i/. Dzisiaj postaram się przybliżyć węższą tematykę stosowania kar natychmiastowych.

Tytułem wstępu wyjaśnię, że jest to grupa kar od których nie przysługuje odwołanie – nabierają one mocy prawnej z chwilą nałożenia.

1. WYKROCZENIA GODZĄCE W DOBRO KONIA

Do wykroczeń podlegających ukaraniu zalicza się:

• Naruszenie KPK (Kodeksu Postępowania z Koniem) oraz przypadki okrucieństwa i brutalnego obchodzenia się z koniem w rozumieniu przepisów PZJ.

W tym przypadku z pewnością przyda się znajomość KPK i przepisów PZJ. Z doświadczenia wiem, że większość z osób, których one dotyczą, w ogóle ich nie czyta. Może zatem warto bezpośrednio przed zawodami zapoznać się z przepisami KPK, zawartymi w propozycjach zawodów (link do przepisów znajdziecie również tutaj http://gtj.pttk.pl/pdf/kodeks_postepowania_z_koniem.pdf).

Co więcej przypadki brutalności i okrucieństwa opisane są w Rozdziale XI przepisów PZJ i przykładowo będą to sytuacje użycia bata więcej niż 3 razy za jedno przewinie, uderzenia konia batem po głowie, jazdy na koniu kulawym, pozostawienia konia bez paszy, pojenia i ruchu.

• Spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa uczestników zawodów, widzów i koni.

Druga grupa przypadków to sytuacje kiedy zagrożenie jest wywołane umyślnie lub co najmniej świadomie tj. wskutek niezastosowania się do ogólnych reguł bezpieczeństwa. Dla przykładu – szkoleniowiec dopuszcza, aby niepełnoletni zawodnik jeździł bez kasku.

• Naruszenie ogólnych zasad i norm etycznych oraz dobrych obyczajów przyjętych w jeździectwie takich jak:

– niewłaściwe zachowanie wobec osób oficjalnych, uczestników i obserwatorów zawodów

– niepodporządkowanie się poleceniom osób oficjalnych.

Jak widać przepisy PZJ zawierają krótki – aczkolwiek mało czytelny – spis sytuacji, które powodują nałożenie kar natychmiastowych. Jedynie trzecia grupa przypadków wydaje się w miarę czytelna i nie wymaga dodatkowego komentarza, co pozwala nam przejść do następnej kwestii.

2. KAŻDY UCZESTNIK ZAWODÓW MOŻE ZOSTAĆ UKARANY

Obwinionym może być każdy uczestnik zawodów, którego zachowanie godzi w dobro konia, a to przede wszystkim osoby oficjalne, działacze związkowi, lekarze weterynarii PZJ, właściciele koni, szefowie ekip, szkoleniowcy PZJ, zawodnicy, luzacy jak również inne osoby, które nie stosują się do decyzji lub poleceń osób uprawnionych do nakładania kar natychmiastowych.

Przyjeżdżając na teren zawodów należy się liczyć z tym, że wszystkie przypadki złego traktowania konia spotkają się represją ze strony komisji sędziowskiej. Komisja działa z własnej inicjatywy lub też na skutek zgłoszenia. Podkreślam, że osoby oficjalne mają szczególny obowiązek zawiadamiania jej o każdym wykroczeniu.

Zgłoszenia odnotowywane są w sprawozdaniu delegata sędziowskiego lub delegata PZJ/WZJ. Następnie komisja sędziowska przystępuje do zbadania dostępnych dowodów (relacji świadków, oględzin konia, opinii lekarza weterynarii itp.) i ma obowiązek wysłuchać wyjaśnień osoby obwinionej. Przewodniczący komisji sędziowskiej, przewodniczący komisji odwoławczej bądź też szef komisarz zawodów nakłada karę poprzez natychmiastowe poinformowanie obwinionego.

3. KARTKI JAK W PIŁCE NOŻNEJ

Przepisy PZJ przewidują zastosowanie – podobnie jak w piłce nożnej – żółtej i czerwonej kartki w zależności od wagi wykroczenia.

Żółta kartka jest stosowana w sytuacjach naruszenia KPK, gdy:

• postępowanie było niedopuszczalne i naganne, jednak nie powodowało obrażeń lub widocznych śladów na ciele konia, bólu lub zagrożenia zdrowia (np. nadmierne użycie bata);
• za wykroczenia opisane w pkt. 2 i 3 powyżej (np. niezastosowanie się do poleceń organizatora).

Kara ta jest formą ostrzeżenia za niewłaściwe zachowanie.

Z kolei czerwona kartka ma zastosowanie w przypadku:

• zastosowania po raz drugi żółtej kartki wobec tego samego zawodnika na tych samych zawodach;
• poważnego naruszenia KPK, gdy ma miejsce brutalne obchodzenie się z koniem powodujące obrażenia widoczne na ciele konia, ból lub zagrożenie zdrowia;
• wykroczeń zawartych w pkt 2 i 3 powyżej posiadających charakter ekstremalny (np. barowanie konia powodujące bezpośrednie zagrożenie zdrowia i życia jeźdźca i konia).

Czerwona kartka powoduje automatyczną dyskwalifikację z całych zawodów i działa wstecz. Dalej idącym skutkiem jest równoczesne zawieszenie prawa udziału w zawodach na okres 2 miesięcy od daty nałożenia kary.

4. NIEODWOŁALNOŚĆ

Ponownie podkreślam, że nałożenie kary natychmiastowej jest ostateczne w tym znaczeniu, że ukaranemu nie przysługuje od niej odwołanie. Nie oznacza to jednak, że na ukaraniu żółtą a później czerwoną kartką się kończy, gdyż ich zastosowanie nie wyklucza wdrożenia postępowania dyscyplinarnego (np. w przypadku przywołanego powyżej barowania konia powodującego bezpośrednie zagrożenie zdrowia i życia jeźdźca i konia).

Osoba nakładająca karę sporządza protokół, który jest przesyłany do biura PZJ. Fakt wręczenia żółtej kartki jest odnotowywany w raporcie sędziego PZJ/WZJ i raporcie szefa komisarzy.

Trzykrotne nałożenie kary w postaci żółtej kartki w ciągu 12 miesięcy powoduje przekazanie sprawy do rzecznika dyscyplinarnego.

5. PODSUMOWANIE

Jak widać powyższy system został wprowadzony, aby chronić wszystkich uczestników zawodów – ludzi i zwierzęta. Pomijając kwestię odpowiedniości treningów w warunkach domowych, należy pamiętać, że teren zawodów rządzi się prawami wyznaczonymi przez przepisy jak i warunki dyktowane przez organizatorów. Wszystkie te unormowania ukierunkowane są na zapewnienie bezpieczeństwa. Zdaje się, że system kar natychmiastowych jest odpowiednim środkiem represji. Jakkolwiek nie tworzy ogólnego obowiązku zawiadamiania o dostrzeżonych wykroczeniach dla wszystkich uczestników zawodów. Nie oznacza to, że nie będąc osobą oficjalną nie mamy obowiązku reagować na sytuacje, które godzą w dobro konia. Wręcz przeciwnie dla dobra sportów jeździeckich na każdym spoczywa społeczny obowiązek dbania o ochronę praw zwierząt i ludzi.

Żywiąc nadzieję, że niniejszy wpis będzie służył szkoleniu z zakresu wiedzy teoretycznej dla uczestników sportów konnych. Pragnę zapowiedzieć, że w kolejnym spróbuję przybliżyć specyfikę przepisów z zakresu transportu koni.